Ik zie veel te veel ondernemers die zich zorgen maken over dingen die zouden kunnen gebeuren. Useless. Als ondernemer heb je “tienduizend miljard miljoen” dingen te doen. Je krijgt onmogelijk alles gedaan. Er is altijd nog iets te doen.

Pre-optimaliseren is: perfectie nastreven. Niets is perfect. Het is best OK om een niet perfecte business te runnen. Indien je wacht tot alles “optimaal” is, zal je nooit starten. Het belangrijkste is een betalende klanten vinden. Beter 10 kleine betalende klanten, dan een perfecte business.

Problemen oplossen die er nog niet zijn. Zorgen maken over situaties die zich misschien nooit gaan voordoen. Tijdverlies. Je hebt je tijd meer dan nodig in het NU voor actuele situaties/problemen/uitdagingen. Er komen zoveel onverwachte problemen (=uitdagingen) uit onverwachte hoeken, dat het zinloos is om je energie te verspillen aan problemen die er nog niet eens zijn.

Voorbeelden?

• Je maakt je zorgen of de servers voor je nieuwe web applicatie wel 1 miljoen users zullen aankunnen voor “als we op Techcrunch, Inc.com en the New York Times worden vermeld”.
• Een volledig geautomatiseerd en geïntegreerd facturatie-, boekhoudings-, CRM- en project management systeem voor “als we 1000 facturen per dag moeten uitschrijven”.
• Een administrative support aannemen om de brieven op kantoor te openen voor “als we groeien”.
• Vanaf dag 1 een groot kantoor huren met duur meubilair voor “de Fortune 500 in te ontvangen”.
• …

Premature optimalisatie is een probleem oplossen dat er vandaag nog niet is. De tijd die je hierin verliest kan je niet aanwenden om je eerste klanten razend gelukkig te maken, om dringende problemen op te lossen, om beslissingen te nemen en verder te groeien. Het zorgt enkel voor extra kopzorgen, nadenken, weekendwerk, issues, en twijfels (want ergens voel je wel dat je je tijd aan het verspillen bent in iets onnuttigs).

Bovendien zijn de dingen die je vandaag optimaliseert binnen 3 maand misschien helemaal niet meer relevant. De wereld en de business verandert razend snel. Optimaliseer enkel wat vandaag een écht probleem is. En dan nog wel met minimale effort en kost. Premature optimalisatie heeft al voor veel faillissementen gezorgd.

Een “company in the cloud”, “het nieuwe werken” of “the future of work”.

Om in deze snel veranderende wereld mee te kunnen, is het belangrijk dat je jezelf niet met te veel overhead opzadelt. Bij Zorros hebben we ons vanaf dag één over alles afgevraagd of het wel nodig en nuttig was. Moeten we wel een vaste lijn in huis halen? Hebben we een kantoor nodig? Waarom? Is een universitair wel een betere programmeur dan een gepassioneerde nog niet afgestudeerde? Het is niet omdat “men” al eeuwen op een bepaalde manier werkt, dat dat de beste manier is. Voorbeelden?

We hebben geen kantoor.

Iedereen werkt van thuis (of van waar hij of zij wil). We maken tenslotte web en mobile software, het enige wat je daarvoor nodig hebt is een computer en een internetverbinding. Waarom zou je dat samen op kantoor moeten doen? “Om te overleggen, en samen na te denken!”. Tjah. Niet altijd waar. Veel tijd gaat verloren door meetings en overleg. Iedereen heeft zich toch al eens afgevraagd wat hij in die meeting zit te doen.

“Maar door er samen over te meeten en te brainstormen komen we toch tot een beter resultaat?!”

Niet waar. Vaak is het in meetings die dat het luidste roept die gelijk haalt. Of diegene dat zijn idee het beste kan verkopen. En dat is niet per definitie de meer introverte maar wél meer intelligente software ontwikkelaar. Check it. Bovendien zijn tools als Skype en Google Hangout meer dan perfect voor samen te brainstormen. Met als voordeel dat je die tools enkel benut als er écht eens nood is aan overleg, en niet voor elke futiliteit.

“Maar hoe weet je dan of je werknemers wel 8 uur per dag werken?!”

Wel, het aantal uur dat iemand op een stoel zit, interesseert me eigenlijk niet. Hoe weet iemand met volk op kantoor of die 8 uur per dag werken? Voor het zelfde geld zitten ze 6 uur per dag op Facebook. Enkel het eindresultaat telt. En dat is: kwaliteitsvolle software die problemen oplost voor tevreden klanten.

Neem mensen aan die hun job zo graag doen dat je ze niet hoeft op te volgen. We hebben momenteel enkele programmeurs bij Zorros die je moet TEGENHOUDEN om niet aan projecten te beginnen die nog moeten ondertekend worden.

We hebben geen vaste uren.

Iedereen werkt wanneer hij of zij wil. Wat voor zin heeft het iemand die een nachtmens is, te verplichten om om 8 uur op kantoor te zijn? Wie wint daarbij? Wil iemand maandag namiddag even langs de bank of de gemeentedienst, feel free! Het mooie is: door zoveel flexibiliteit te geven, krijgen we 10X meer flexibiliteit terug. Er wordt zonder morren in het weekend doorgewerkt aan een dringend probleem. Bij een go live zijn overuren geen probleem.

Behandel werknemers niet als kinderen. Als je dat wel doet, gedragen ze zich als kinderen. Wie wordt er graag gecontroleerd? Ga jij meten of iemand wel 8 uur per dag werkt? Dan kan je toch verwachten dat die na een tijdje ook geen second méér dan 8 uur werkt! Betrek werknemers. Laat hen mee beslissen. Geef ze verantwoordelijkheid. Laat ze los.

Hoe kan je bedrijf groeien als je aproval dient te verlenen voor een uurtje langer pauze? Als je zit te meten of mensen wel voldoende uren werken? Door je zo min mogelijk op dingen vast te pinnen, weinig procedures, geen plechtige rituelen, en autonome, gepassioneerde werknemers die zelf beslissen, ben je scalable. Je business kan en zal groeien. Less is more.

Als je geen tegenslagen kan verdragen, start dan zeker geen bedrijf op! Een onderneming is continu vallen en opstaan. De keren dat ik al tegen de grond ben gegaan? Ontelbaar! U wil voorbeelden? OK…

• Tijd steken in een fantastisch idee waar blijkbaar niemand op zat te wachten
• Tijd steken in nog een ander fantastisch idee, waar blijkbaar ook niemand op zat te wachten
• Ervan uitgaan dat klanten je zullen betalen en op dat geld rekenen. Uiteindelijk pas een jaar later betaald worden
• Veel tijd steken in een planning, en de dag erna een groot project binnenkrijgen dat heel de planning overhoop stuurt
• Te weinig aanrekenen aan een klant (dus minder dan de kostprijs) omdat een klant maar blijft onderhandelen over de prijs
• Te enthousiast committent voor een overduidelijk onhaalbare deadline, en daardoor je weekends verknallen
• Te veel IN je bedrijf werken (=overleven), en niet AAN je bedrijf werken (=groei)
• Geen voorschot vragen, waardoor je eigenlijk al tijd steekt in een klant die misschien van de aardbol zal verdwijnen
• Niet vroeg genoeg live gaan met een product of idee, maar er aan blijven sleutelen tot het “perfect” is (ook al is live gaan de enige manier om te weten of een product goed is of niet)
• …

Het goede nieuws?

HOE HARDER JE TEGEN DE GROND GAAT, HOE MEER JE BIJLEERT.

Het is goed om hard te vallen, zolang je er maar uit leert. Stevig tegen de grond gaan doet pijn, en dat vergeet je niet snel. Je doet er in de toekomst alles aan om dat te vermijden.

TEGEN DE GROND GAAN IS GEEN PROBLEEM. ER NIET UIT LEREN WEL.

De eerste 2 jaren als startup val je enorm veel. Het zijn ook de jaren waarin je het meeste bijleert. Dat maakt “ondernemen” tot een echt vak, dat je kan leren. Je tweede onderneming gaat eens zo vlot. Je maakt de “beginnersfouten” niet meer. Die heb je al gehad, en je hebt er hopelijk uitgeleerd. Serial entrepreneurs zullen me gelijk geven.

Ik ben de laatste tijd bewust minder uren gaan werken. En toch krijg ik meer gedaan. Euh? Jawel…

IK WERK MINDER, EN KRIJG MEER GEDAAN

Hoe? Zeer simpel.

Mensen zijn rare beestjes. Hoe meer tijd ze hebben voor een bepaalde taak, hoe trager ze aan die taak werken. “Tijd genoeg.”, “Dat doen we later wel”, “Eerst nog even Facebook checken”, enzovoort. Bijvoorbeeld:

• Je moet een examen afleggen aan het einde van het schooljaar. We zijn nog maar in de maand september. Tijd genoeg!
• Het is weekend. Je hebt je voorgenomen het gras af te doen, een karwij van een uurtje. En toch neemt dit gebeuren een hele voormiddag in beslag.
• Je hebt van je baas de opdracht gekregen wat onderzoek te doen, zonder deadline. Een werkje waarvan jij goed weet dat het eigenlijk maximum 1 dag in beslag neemt. En toch doe je er bijna een week over! Emails nalezen, met je collega’s overleggen, even een koffie zetten om beter te kunnen werken, snel even Tweeten dat je je job graag doet, dan de kaften die je gaat gebruiken voor het onderzoek alfabetisch rangschikken, en ga zo maar door.

Hoe meer tijd je jezelf geeft voor een taak, hoe langer je ook effectief aan die taak werkt. Als je ruim de tijd hebt, ga je jezelf namelijk bezig houden met massa’s onnodige details om de extra uren voor die taak in te vullen. Details die niet nodig zijn. Details waarvan je jezelf wijsmaakt dat ze nuttig zijn, omdat je nu eenmaal jezelf graag wijsmaakt dat je hard aan het werk bent.

Maar wat blijkt? Als je in tijdsnood komt, kan het plots allemaal wel sneller! Dan plots sta je versteld van jezelf, en krijg je dingen gedaan die je nooit had verwacht in een mum van tijd:

• Dat examen voor het einde van het jaar blijkt een vergissing: plots realiseer je je dat je het examen binnen 1 maand moet afleggen. Je verschiet je een bult, en zet alles op alles in de komende maand. Welnu, de kans is groot dat je slaagt, ook al heb je nog maar een maand in plaats van de oorspronkelijke 9 maand.
• Je vrouw wordt plots razend omdat je al weken hebt beloofd om het gras af te doen. En wonder bij wonder…kijk eens aan… het gras is binnen de 15 minuten gemaaid!
• Je zit al 3 dagen research te doen voor je onderzoek, wanneer je baas onverwachts komt zeggen dat de CEO graag de resultaten van het onderzoek deze namiddag op zijn bureautafel had gezien. En hup, je slaagt erin om in een paar uur meer te doen dan in de vorige drie dagen.

Als je plots veel minder tijd krijgt voor een taak, als je in tijdsnood komt, gaat alles als vanzelf. Hoe komt dat?

1. Je hebt minder tijd, dus ben je verplicht jezelf te focussen op het noodzakelijke. Alle overbodige “tralala” valt dus meteen weg. Waar voorheen elk detail belangrijk leek, voel je nu plots aan wat écht belangrijk is.
2. Je laat je ook niet meer storen. Als je tijd teveel hebt is het verleidelijk elke telefoon op te nemen, op elk SMS-je te antwoorden, regelmatig op Facebook in te loggen en je emails na te kijken om te weten te komen “of er niets gebeurd is”. Weet je wat? Als er iets wereldschokkends zou gebeuren, krijg je dat heus wel te horen.
3. Door een gezonde druk, kan je je beter focussen en raak je in een flow, een gemoedstoestand waarin alles als vanzelf gaat. Je kijkt niet meer naar de klok, je laat je niet afleiden, je bent extra geconcentreerd.

GEEF JEZELF MAAR 6 UUR PER WERKDAG

Als bij wonder zal je merken dat je evenveel gedaan krijgt als in de normale 8 uur. Met als enige verschil dat je 2 uur over hebt. Als je gewoon bent van 10 of 12 uur te werken per dag, limiteer dat dan tot 8 of 10 uur per dag. En daarna: STOP. VERBODEN NOG TE LANGER WERKEN VOOR VANDAAG.

Het resultaat?

Evenveel werk verricht, op 2 uur minder tijd.

Ik gebruik die 2 uur per dag meestal om te gaan fietsen, wat saxofoon te spelen of aan zij-projecten te werken. En jij?

Wat is het verschil tussen topondernemers, CEO’s, staatshoofden, … en “de gewone man”? Hoe komt het dat sommige mensen blaken van zelfvertrouwen, het succes lijken aan te trekken als een magneet, zonder angst een publiek van enkele honderden toespreken, en behandeld worden als razend succesvolle mensen, terwijl anderen leven als een grijze muis?

Ligt hun IQ vele male hoger? Neen. De gemiddelde succesvolle zakenman is niet vele male slimmer dan de gemiddelde werknemer. Hebben ze genoten van meer opleiding? Niet per se. “Topondernemer” is geen vak op school. Meer nog, een hele lijst van top zakenmannen, waaronder bijvoorbeeld Michael Dell (oprichter van Dell) en Richard Branson (CEO van Virgin Group) bezitten niet eens een diploma! Zijn ze fysisch sterker? Natuurlijk niet. Werken ze 24/24 7/7? Ook niet.

Ze zijn niet 100 keer slimmer, groter, meer opgeleid of wat dan ook, maar ze denken 100 keer grootser. They think big. Waar de “gewone man” bij een groot probleem al gauw begint te panikeren, pakken zij de uitdaging met plezier en een brok zelfvertrouwen aan. Krijgen ze het niet opgelost? “So it be…“, denken ze, “…ik heb het tenminste geprobeerd“. Waar de Jan met de pet begint te vrezen indien hij een speach moet geven voor een overvolle zaal bovenop dat podium, denken zij: “Tjah, die mensen in die zaal, dat zijn toch ook allemaal maar mensen. Bovendien gaat die volle zaal ervan uit dat ik succesvol ben, anders zou ik hier niet op het podium staan“. Waar anderen zichzelf voorop stellen om 2 keer zoveel omzet te draaien in het volgende jaar, stellen zij zich voorop om 200 keer meer omzet te draaien. Misschien halen ze maar de helft van die 200 in de realiteit, maar dat is dan toch wel 100 keer meer omzet, in vergelijking met de gemakkelijke 2 keer meer omzet.

Het is natuurlijk eenvoudiger en meer voor de hand liggend om klein te denken. Waarom zou uitgerekend jij het recht hebben om massa’s succes te hebben? Waarom zou jij groots gaan dromen? Neen, je dient te leven zoals een grijze muis. Er is geen reden waarom jij zou recht hebben op een grootse carrière, een topsporter zou kunnen worden, of 20 talen zou kunnen leren. Het probleem is dat velen zo denken. Geloof het of niet, er is meer concurrentie voor jobs op lager niveau, dan er concurrentie is voor jobs op top management level! Weinigen die groots durven te denken, weinigen met genoeg zelfvertrouwen.

Als je ooit grote doelen wil halen, denk dan ook groot. Topondernemers denken niet groots omdat ze een succesvolle onderneming leiden. Ze zijn topondernemer omdàt ze groot denken. Jonge starters die stralen van passie en motivatie om hun grootse doelen te halen, die het meteen groots aanpakken, niet te bescheiden en zich durven smijten, groeien door. Zij die zich afwachtend en bescheiden opstellen, zullen blijven afwachten, hun leven lang.

Denk even na over welke grote doelen jij nog wil bereiken (een berg beklimmen, een onderneming starten, een marathon lopen, je salaris verdubbelen, stoppen met roken, een wereldreis maken, 10 talen leren…) en denk groot. Schrijf je doel op een memo, plak dat op je frigo, en wees overtuigd dat je je doel zal bereiken, en ga er dan voor. Er is nog nooit iets fantastisch gebeurd zonder dat mensen groots gedacht hebben. Think big.

Welke doelen lijken jou op dit moment onbereikbaar? Waarom? Waarom zouden anderen er wel in slagen en jij niet?