Als je geen tegenslagen kan verdragen, start dan zeker geen bedrijf op! Een onderneming is continu vallen en opstaan. De keren dat ik al tegen de grond ben gegaan? Ontelbaar! U wil voorbeelden? OK…
- Tijd steken in een fantastisch idee waar blijkbaar niemand op zat te wachten
- Tijd steken in nog een ander fantastisch idee, waar blijkbaar ook niemand op zat te wachten
- Ervan uitgaan dat klanten je zullen betalen en op dat geld rekenen. Uiteindelijk pas een jaar later betaald worden
- Veel tijd steken in een planning, en de dag erna een groot project binnenkrijgen dat heel de planning overhoop stuurt
- Te weinig aanrekenen aan een klant (dus minder dan de kostprijs) omdat een klant maar blijft onderhandelen over de prijs
- Te enthousiast committent voor een overduidelijk onhaalbare deadline, en daardoor je weekends verknallen
- Te veel IN je bedrijf werken (=overleven), en niet AAN je bedrijf werken (=groei)
- Geen voorschot vragen, waardoor je eigenlijk al tijd steekt in een klant die misschien van de aardbol zal verdwijnen
- Niet vroeg genoeg live gaan met een product of idee, maar er aan blijven sleutelen tot het “perfect” is (ook al is live gaan de enige manier om te weten of een product goed is of niet)
- …
Het goede nieuws?
HOE HARDER JE TEGEN DE GROND GAAT, HOE MEER JE BIJLEERT.
Het is goed om hard te vallen, zolang je er maar uit leert. Stevig tegen de grond gaan doet pijn, en dat vergeet je niet snel. Je doet er in de toekomst alles aan om dat te vermijden.
TEGEN DE GROND GAAN IS GEEN PROBLEEM. ER NIET UIT LEREN WEL.
De eerste 2 jaren als startup val je enorm veel. Het zijn ook de jaren waarin je het meeste bijleert. Dat maakt “ondernemen” tot een echt vak, dat je kan leren. Je tweede onderneming gaat eens zo vlot. Je maakt de “beginnersfouten” niet meer. Die heb je al gehad, en je hebt er hopelijk uitgeleerd. Serial entrepreneurs zullen me gelijk geven.