Aha. Let’s talk about money. Wat mag dat kosten? En daarmee heb ik het over de ontwikkelingskosten voor een webapplicatie, geen website. Een web applicatie is een online programma of stukje software, zoals Gmail, Facebook, Tax-On-Web, LinkedIn of Knowledge Plaza. Een website is een statische verzameling van pagina’s die online staan (eventueel met mogelijkheid tot aanpassen van die pagina’s via CMS e.d.). Webapplicaties worden vaak ingezet om (1) processen te automatiseren en te vergemakkelijken, dus de kosten te drukken of (2) nieuwe business opportuniteiten te openen, dus meer opbrengsten te genereren via innovatie. In beide gevallen is de bedoeling de winst (=opbrengsten – kosten) te maximaliseren.

De ontwikkelingskosten van web applicaties is vaak hoger dan die van een website, aangezien een webapplicatie simpelweg meer complexe dingen doet. Een online applicatie automatiseert bijvoorbeeld een bedrijfsproces, of integreert met andere applicaties of databanken, innoveert, bevat een database, verzendt waarschuwingen per email of SMS bij problemen, bevat bestanden en mogelijkheden om die te beheren, en ga zo maar door.

Zonder een gedetailleerde functionele beschrijving is het onmogelijk om de ontwikkelingskosten te ramen van een webapplicatie. Echter, als je je totaal geen idee kan vormen van de kosten om een webapplicatie te laten ontwikkelen, hier een vuistregel die je toch een idee geeft van de grootte-orde waaraan je je mag verwachten. Zoals altijd met vuistregels geldt: er u zeker niet op vastpinnen!

1. We gaan hier uit van een uurprijs van 50€. (Note: ongeveer hetzelfde als het uurtarief van een aannemer)
2. Pak pen en papier.
3. Maak 1 schets per scherm van je toekomstige web applicatie. Maak geen werk van de layout en kleuren, focus je enkel op welke elementen er moeten opstaan. 2 minuten per scherm maximum.
4. Tel het aantal pagina’s/schermen uit stap (3)
5. Doe dit maal 8 (achter elk scherm zit typisch gezien zo’n 8 uur ontwikkelings-werk)
6. Doe dit maal 2 (er zijn vaak zaken die de eindgebruiker niet ziet, maar toch ontwikkeld moeten worden, zoals een database opzetten, een technische analyse, credit card processing, notification emails, grafische ontwikkeling, integratie met andere software, overleg, bijsturen, …)
7. Denk eens goed na of er geen speciale zaken zijn die je over het hoofd hebt gezien (misschien heb je voor je online productcatalogus wel 1000 foto’s nodig. Verwacht je dat het web ontwikkelingsbureau die 1000 foto’s neemt? Tel deze uren er dan bij!).
8. Doe dit alles maal 50€ (of een eventuele andere uurprijs).
9. Voeg 500€ voor onvoorziene omstandigheden toe (je bent een scherm vergeten, je wil twee verschillende layout’s, …)

Dit geeft ons (wetende dat dit maar een ‘rule of thumb’ is!):

• 3 schermen: 2.900€
• 5 schermen: 4.500€
• 8 schermen: 6.900€
• 40 schermen: 32.500€

Wat zijn jouw ervaringen? Heb jij een andere rule of thumb? Ben je overtuigd dat je de 16-jarige zoon van je broer voor 500€ hetzelfde kan als waarvoor een web ontwikkelingsbedrijf 5000€ voor vraagt? Commentaren en een debat zijn welkom!

Ik hoor regelmatig mensen die me hun meest wilde plannen komen vertellen over het meest geniale idee. Een idee waar allicht de hele wereld op zit te wachten. Het zou dan ook geen moeite mogen kosten om 1000 gebruikers te halen in de eerste maand, en 1 miljoen in het eerste jaar. Vervolgens het boeltje verkopen, 1 miljard opstrijken, en voor de rest van je leven cocktails drinken op je jacht. Ze hebben ambitie om de volgende Facebook of Google te worden. En grote ambities zijn natuurlijk mooi…alleen…

Alleen, van de duizenden web startups die per jaar beginnen, wordt er nog niet één half zo groot als Google of Facebook. Indien je wereldwijd mikt, het je doel is om miljarden omzet te draaien en door iedereen gekend te zijn, dan is de kans zeer groot dat je ontgoocheld en volledig uitgeblust strand. Door je ambities onrealistisch hoog te leggen, raak je enkel gedemotiveerd.

Je kan heus goed je boterham verdienen door je te beperken tot een veel kleinere niche markt. Een markt waarin er veel minder spelers zijn dan “de wereld”. Een markt waarin niet iedereen je zal kennen. Een markt die duizenden of zelfs miljoenen malen kleiner is dan de markt van Google en Facebook. Het is zelfs enorm verstandig om je bewust niet op een te grote markt te richten. Een kleinere niche markt heeft namelijk veel minder concurrentie, aangezien er minder te rapen valt. Als je een product maakt dat gericht is op één duidelijk afgebakende niche, wordt je bovendien razend interessant voor die welbepaalde niche. De kans is dus reëel dat 90% van die nichemarkt van je product gebruik zal gaan maken.

Het is met andere woorden veel realistischer om 90% van een markt met een grootte van 50.000€ per maand in te palmen, dan 0,001% van een markt met een grootte van enkele miljarden € per maand.

Enkele voorbeelden van niche markten: een online invoice applicatie voor ASP.NET programmeurs, een website specifiek voor senioren, een GSM operator met focus op mobiel internet, een online registratie software voor professionele evenementen, een site waar restaurants hun eigen site kunnen samenstellen, een hosting bedrijf dat zich specifiek op Ruby on Rails hosting richt, …

Wat is jouw ervaring? Heb je een sterk voorbeeld van een niche product?

Indien je een nieuwe web applicatie, e-commerce site, of SaaS product online wil brengen is mijn advies: snel online met versie 1! Zelfs al ben je er zelf nog niet helemaal tevreden mee. Zelfs al zitten er nog bugs in. Zelfs al vind je de kleuren niet perfect, of ontbreken er voor jou nog zeer belangrijke features. Ook al zal je server crashen als je door één of andere reden 1000 sign ups hebt in de eerste maand.

Waarom?

• De kans is enorm groot dat je GEEN 1000 sign ups hebt de eerste maand. En moest je die hebben en je server crasht, dan is je business idee allicht zo goed dat je je geen zorgen hoeft te maken.
• Je product, website of e-commerce applicatie zal nooit af zijn. Dus als je wacht tot het af is, dan staan er al 10 concurrenten online met hetzelfde idee.
• De “missing features” die jij er nog absoluut bij wil, zijn misschien niet zo belangrijk voor je klanten. Misschien zijn ze zelfs storend voor anderen!
• De kleuren die jij niet mooi vind, vinden anderen prachtig.
• Je wil zo snel mogelijk feedback en “evidence” van een echte markt. Dat bekom je niet door de berekeningen en assumpties in een zelf verzonnen businessplan. Feedback bekom je enkel door live te gaan.
• De eerste 20% van de geïnvesteerde tijd en middelen leveren vaak al 80% van de cruciale functionaliteit op. Klanten zijn bereid te betalen voor cruciale features! Go-live uitstellen betekent inkomsten uitstellen.
• De overige 20% zijn nice-to-have features. Van die nice-to-have features ben je niet eens zeker dat ze wel nice-to-have zijn. Misschien vind jij ze nice, maar vinden de klanten ze storend. Dus de overige 80% van de tijd en middelen spendeer je aan features die allicht veel minder waard zijn voor je eindklanten.

Waar wacht je nog op? Online met die handel!

[Een te lage prijs wordt vaak geassocieerd met slechte kwaliteit]

Een prijs op je product of dienst plakken is niet gemakkelijk. Je wil niet te veel vragen, maar ook niet te weinig. Als je concurrenten in de markt hebt, kan je hun prijzen als referentie gebruiken. Je kan je dan als “goedkoper dan de markt” positioneren, of als “beter dan de markt” (en normaal gezien ook “duurder dan”). Indien je morgen de prijs voor een nieuw soort bier moet bepalen, zal de uiteindelijke prijs normaal gezien zo ergens tussen de €1 à €4 liggen voor een biertje aan de toog. We zijn namelijk gewoon van onze biertjes op café zo rond de €1.5 – €2 te betalen. Indien je een volledig nieuw of zeer innoverend product op de markt brengt, dat zich niet zomaar laat vergelijken met bestaande markt producten, ligt het al moeilijker. Je hebt geen referentie, geen vast punt om van uit te vertrekken. Hoe kom je tot een redelijke prijs? In dit artikel enkele basis begrippen in verband met prijszetting.

Laat ons beginnen met het meest logische wat voor de ondergrens van je prijs zal zorgen. Je wil nooit dat je prijs lager is dan de kost je product te maken. Indien één GSM 15€ kost om te ontwikkelen, is het niet verstandig om die GSM aan minder dan 15€ te verkopen. De kosten van je product bepalen dus de ondergrens van je prijs.

Maar, tenzij je een VZW bent, wil je je product natuurlijk niet verkopen aan de kost om het product te maken. Hoeveel kan je nu méér vragen voor je product?  10% meer? Het dubbele? Dat hangt van vele zaken af. Maar laat ons eerst even de theoretische bovengrens bepalen. Dit is de grens waarboven je prijs nooit zal kunnen gaan. Deze grens wordt bepaald door wat je product voor een klant waard is. Welke waarde het schept. En dit is veel moeilijker te meten dan de ondergrens (kost) van je product. In sommige gevallen echter, kan je vrij nauwkeurig de waarde van je product berekenen. Een online facturatieprogramma voor freelancers, bijvoorbeeld, is gemaakt om tijd te besparen. Freelancers gebruiken het programma om zo weinig mogelijk tijd te steken in administratieve rompslomp en facturen, en zo veel mogelijk tijd te steken in het werken voor klanten. Stel dat een freelancer 2 uur per maand uitspaart door gebruik van jouw online facturatieprogramma. Bovendien rekent die freelancer aan zijn klanten 60€ per uur. Dan is de waarde van dat facturatieprogramma voor die freelancer 120€ per maand. In theorie zou de freelancer bereid zijn maximum 120€ te betalen voor gebruik te maken van je online facturatiesoftware.

Even op een grafiek. De rode lijn is de ondergrens. Het is de kost om je product te maken. Voor een prijs onder die rode lijn, stop jij als ondernemer met werken. De groene lijn is de waarde voor de eindklant. Voor een prijs boven die groene lijn, stoppen de klanten met kopen. De blauwe lijn geeft dus de zone weer waarin je prijs zal moeten liggen.

Als ondernemer is het interessant om een idee te hebben van de kosten van je product en van de waarde van je product. De meeste ondernemers hebben een duidelijk beeld van de kosten (de rode lijn). Echter, velen denken niet of te weinig na over de waarde van je product voor de eindklant (de groene lijn).

Wat doet concurrentie met dit plaatje?

Concurrentie in een markt “duwt” de blauwe lijn richting de rode lijn. Voor eenzelfde product met dezelfde eigenschappen, willen concurrenten immers klanten lokken door goedkoper te zijn dan de andere. De ene aanbieder laat zijn prijs (blauwe lijn) zakken om klanten te lokken. De andere gaat op zijn beurt weer goedkoper, om de klanten weer terug af te snoepen. Dit gaat zo door tot de blauwe lijn vlak boven de rode ligt, en de marge dus zeer laag is geworden. Een voorbeeld van een industrie die met prijzenoorlogen kampt, is de transportsector.

Blijf zoveel mogelijk weg uit markten met veel concurrentie. In een markt met overaanbod aan concurrenten, is het enige echte wapen dat je hebt om klanten te lokken, je prijs laten zakken.

Wat doet “het gat in de markt” met dit plaatje?

Als je een innovatief idee hebt uitgewerkt en op de markt gebracht, waar vraag naar is, zit je in een luxepositie. Je hebt immers geen concurrenten die de blauwe lijn constant naar onder duwen. De blauwe lijn kan gerust naar boven verschuiven, tot je op een punt komt waar de prijs gelijk is aan wat een doorsnee consument zou willen betalen voor je product. Je haalt dus zonder probleem het “maximum” uit je product.

Wat zijn “barriers to entry”?

Een markt zonder concurrenten is natuurlijk te mooi om waar te zijn. Andere spelers op de markt zullen al snel doorhebben dat er geld te rapen valt met het door jou bedachte “gat in de markt”. Ze zullen trachten zich op dezelfde markt te settelen, met gelijkaardige, misschien zelfs goedkopere producten of diensten. Daardoor zal jou prijs moeten dalen…tenzij je zorgt voor “barriers to entry”. Dat zijn “muren” die niet iedereen zomaar toelaten in die nieuwe markt.

• Het kan gaan om een “technologische muur” als je product technologisch zeer moeilijk is om na te bootsen.
• Er kan een “barrier” ontstaan zijn omdat jij de eerste in de markt was, en meteen zo’n 95% van de potentiële markt hebt ingepalmd, en op een of andere manier klanten “bindt” aan je product. SAP was het eerste grote ERP systeem, en zelfs al komt er morgen een beter, goedkoper en gebruiksvriendelijker ERP pakket op de markt, er zijn al zoveel multinationals die al jaren op SAP draaien en waarvan alle data in SAP zit, dat switchen een dure grap zou zijn.
• Het kan gaan om een “marketing barrier”, door aan de hand van goede marketing en positionering nieuwe concurrenten in de markt ongeloofwaardig te maken. Stel dat er morgen een nieuwe aanbieder van smartphones op de markt komt. Wie zal ooit geloven dat die beter is dan de iPhone (zelfs als is ie dat echt!)?

Wat is het belang van niche markten?

Niche markten zijn submarkten in grotere markten. Niche producten focussen zich op één welbepaalde doelgroep binnen een bestaande markt, en willen op die manier de nummer 1 zijn voor die welbepaalde doelgroep. Een mooi voorbeeld van een niche markt is “web designers”. Een mooi voorbeeld van een product (blog in dit geval) voor die markt is smashingmagazine.com. De blog heeft maar één welbepaald doelpubliek: web designers. En net daardoor slaagt de blog heel goed in zijn opzet. Hij is geschreven voor en door web designers. Alles wat op die blog verschijnt (inclusief de advertenties!) zijn op maat van de webdesigner. Gevolg? Een webdesigner voelt zich op en top aangesproken door die blog. De waarde van die blog stijgt in de ogen van elke webdesigner. Als je hetzelfde effect kan bereiken met jouw product of dienst, verschuif je als het ware “de groene lijn” naar boven voor die nichegroep (en enkel en alleen voor hen).

Niche markten hebben als voordeel dat er minder geld te rapen valt. Is dat een voordeel? Ja, want dat betekent dat er minder concurrentie op zal afkomen. Een juiste niche markt is groot genoeg om heus wat omzet in te genereren, maar klein genoeg om geen massa’s concurrentie aan te trekken. Bovendien zijn klanten van een nichemarkt altijd bereid meer te betalen, omdat de waarde van je niche product hoger ligt. Een goede nichemarkt heeft dus niet per se een “barrier to entry” nodig.

[PS: het niche publiek van deze blog is “Nederlandstalige ondernemers die interesse hebben om eventueel ooit een startup te beginnen die iets te maken heeft met het web of het internet”]

Wat doet “het web” met de rode lijn?

Nog even een laatste puntje over “de rode lijn” (de kosten) op het internet. Het internet heeft de speciale eigenschap dat de kost om je product aan één additionele gebruiker aan te bieden, zowat gelijk is aan nul. Je hebt een zeer interessant, innovatief web product gebouwd bedoelt voor een specifieke markt. Wel, of je nu 0, 1, 10 of 10.000 gebruikers hebt, je kosten blijven zo goed als gelijk. Bits en bytes kosten niets. De atomen en moleculen die in tastbare producten zitten, kosten wel geld! De rode lijn (marginale kosten) ligt dus zo goed als tegen de nulgrens. Vandaar dat ook de blauwe lijn (de prijs) enorm kan zakken indien het nuttig of nodig blijkt. Dit laat toe dat er modellen ontstaan zoals “freemium” (waarbij online software vaak in een gratis variant wordt aangeboden), dat illegale software altijd zal blijven bestaan (aangezien er de kosten voor de producent nul is per illegale kopie die wordt gemaakt), en dat de marges van een klein maar succesvol internetbedrijf zeer zeer hoog kunnen liggen.

Je zit met een idee in je hoofd, maar je bent niet 100% zeker of het zal aanslaan. Dan toch maar niet? FOUT! Je zal nooit 100% zeker zijn of je idee zal aanslaan. Zelfs met het grootste gat in de markt, de beste marktstudie en miljoenen euro’s investeringskapitaal ben je niet zeker of het iets wordt. Als je wacht tot je 100% zeker bent alvorens je je volledig geeft, dan kan je blijven wachten. Start er nu mee: al doende leert men.

Je weet pas zeker of je idee aanslaat of niet, als je ook effectief start. En dat hoeft niet meteen groots te zijn. Een eenvoudige beta-versie van je web applicatie online brengen, of gewoon enkele gedetailleerde screenshots voorleggen aan 50 potentiële gebruikers, zegt al veel meer dan 50 A4-tjes vol theoretische marktstudies. Het komt er op een bepaald moment (en liever vroeg dan laat) op aan om concreet te worden en te doen. Focus je op de core functionaliteit van je idee, en maak die op een of andere manier concreet en tastbaar. Breng dat naar de markt. Maak die “echt”. Het je een online facturatie-software voor aannemers in gedachten? Maak enkele concrete screenshots in Photoshop, en toon die aan 50 aannemers. Je kan er van uit gaan dat hun feedback representatief zal zijn voor de hele aannemers markt. Aan hun opmerkingen en enthousiasme kan je de vraag naar je toekomstige product “meten”. Wil je muziekinstrumenten online gaan verkopen in Benelux? Start met 200€ Google Adwords op “online muziekwinkel” en al zijn varianten. Potentiële kopers die erop klikken komen op een eenvoudige maar professioneel ontworpen webpagina terecht, met 3 zaken op. In het groot uw logo en naam, daaronder een boodschap dat de muziekwinkel volgende maand online komt, en een groot veld om hun email adres in na te laten. Door het percentage aan clicks en het aantal ingegeven email adressen op te volgen, meet je als het ware de concrete vraag naar je product. Telkens komt het er op aan concreet te zijn, iets “echt” te doen, waarbij je oog in oog met de markt en potentiële klanten staat. Start met interactie en conversatie met potentiële klanten, bouw een eerste zeer primitieve versie van je product, of enkele concrete screenshots. Vaak is de eerste stap de moeilijkste, maar eens die genomen gaat de bal aan het rollen.

Wat kan er vervolgens gebeuren?

• In 40% van de gevallen merk je inderdaad dat er vraag is voor je product, en dat je vrees ongegrond was. Je hebt bovendien al de eerste contacten met potentiële klanten gelegd, en kan verder bouwen op deze klantenbasis. Omdat de eerste stap al gezet is, zijn de volgende stappen minder moeilijk. Go!
• In 40% van de gevallen merk je dat er geen directe vraag is voor het product zoals jij het op de markt had gebracht. Maar door de vele feedback merk je dat de markt op zoek is naar een lichte variant van wat jij in je hoofd had. Geen probleem: schaaf lichtjes bij, vraag weer feedback, en itereer tot je iets heb waar vraag voor blijkt. Go!
• In 20% van de gevallen merk je dat er met je idee of product niets aan te vangen valt. Dan kan je enkel blij zijn dat je zo vroeg naar de markt bent gestapt. Anders had je misschien maanden werk gestoken in een product vol toeters en bellen, waar echter geen vraag naar was.
• (Eerlijk toegeven: deze percentages zijn niet wetenschappelijk onderbouwd, maar na het lezen van vrij veel boeken over start-ups, en met mijn beperkte ervaring en de verhalen van andere starters, schat ik dat met 4/5 van de ideeën iets te doen valt als je bereid bent ze bij te schaven, en 1/5 niet genoeg om in een echte business om te zetten.)

Conclusie: indien je een idee hebt en al lang aan het twijfelen bent: start, en stuur onderweg bij. Je moet ergens beginnen. Het zal nooit het perfecte moment zijn om te starten. Binnen 6 maanden krijg je een mooiere firmawagen, dus toch nog even blijven? Je bent van plan de verhuizen, dus niet het geschikte moment? Je hebt net promotie gekregen, en je voelt je verplicht trouw te blijven aan je werknemer? Nooit zullen alle lichten tegelijk op groen staan.

Laat ons nu even uitgaan van het slechtste scenario van de 3: je idee blijkt een totaal onrealistisch idee (20% van de gevallen). Dan nòg heb je er voordeel aan gedaan. Het was geen verloren moeite. Je hebt geleerd hoe je feedback kan bekomen van klanten, hoe je je website optimaliseert voor SEO, je bent er technisch op verbeterd, je bent in contact gekomen met enkele web developers of web designers, je hebt een een netwerk opgebouwd, je hebt geleerd hoe je moet pitchen, je weet waar je je business-kaartjes kan laten drukken, je hebt wat geleerd over prijszetting, basis boekhouden, je hebt misschien al een BTW nummer, je hebt fouten gemaakt die je volgende keer niet meer zal maken, je hebt misschien maar al te goed begrepen waarom je idee niet heeft gewerkt, je hebt een hoop ervaring opgescharreld die je niet op de Hogeschool, Universiteit, of bij je werkgever kan leren. Bijgevolg wordt het stukken makkelijker om je volgende idee veel effectiever en efficiënter van de grond te krijgen, en je krijgt er een betere “neus” voor nieuwe ideeën door.

Diegenen die al gestart zijn zullen me gelijk geven als ik zeg dat ze, net door de stap te zetten, enorm veel hebben bijgeleerd (of hun start-up nu een succes is of niet). Ze zullen me ook gelijk geven dat ze af en toe tegen de muur zijn gelopen, maar dat die fouten de beste leerschool waren voor ondernemen. Diegenen die nog niet gestart zijn: doe NU iets concreet met je idee: bel 20 kandidaat klanten op voor een vrijblijvend gesprek, zet een eenvoudige website online, maak business-kaartjes en ga naar een ondernemersbeurs. Uit die eerste stap volgt de rest normaal gezien vanzelf. En laat me binnen 6 maand weten of je blij bent dat je de stap hebt gezet of niet.

Een juiste naam kiezen voor je nieuwe bedrijf of product. Lijkt niet makkelijk. Velen weten niet waar of hoe te beginnen. Wat moet je erover weten, hoe begin je eraan, en wat is echt belangrijk?

Meteen to the point: een bedrijfsnaam is veel minder crutiaal voor je startup dat je denkt. Het is NIET de bedrijfsnaam die je zal maken of kraken. Meer zelfs: je kersverse bedrijfsnaam doet er niet toe. Neen, je hebt niet fout gelezen. Ik zeg vol overtuiging: “JE BEDRIJFSNAAM DOET ER NIET TOE“. Of je je startup nu Apple, Banaan, Bom, Pim, Pam, Pet, Snor, Jos, Karim, Snooze of Google doopt, op het moment van het kiezen van de naam voor je nieuwe startup, doet het er allemaal niet toe.

Ja, achteraf is het makkelijk zeggen dat Apple en Google geniaal gekozen namen zijn. Maar stel jezelf eens de vraag of deze namen op de dag van de oprichting even goed klonken. Denk je dat iemand ooit heeft gezegd bij de oprichting: “Amai zeg, Google, zò ne goede naam. Dàt wordt vast een wereldbedrijf“? Natuurlijk niet! Sommige bedrijven presteren buitengewoon goed, en daaròm is hun bedrijfsnaam een gevestigde waarde geworden. Ze hebben letterlijk “naam gemaakt”. Nù vind iedereen “Google” en “Apple” een goede naam. Echter, op het moment van oprichting deed de naam er helemaal niet toe.

Dat wil niet zeggen dat je geen goede of slechte namen kunt hebben. Er zijn in mijn ogen maar 2 echte criteria waaraan je nieuwe bedrijfsnaam moet voldoen: eenvoudig en beschikbaar.

Eenvoudig

Hiermee bedoel ik dat de naam eenvoudig te schrijven, spellen en onthouden moet zijn. Mensen die de naam voor de eerste keer horen moeten zich niet afvragen hoe je de naam schrijft. En de naam moet gemakkelijk te onthouden zijn. Typisch geldt hier: hoe korter de naam, hoe eenvoudiger. “Schwolders” is dus GEEN goede naam. “Bam” wel. Zeg aan een vriend dat je bedrijf “Bam” heet, en je kan er van op aan dat hij die naam nooit meer vergeet. Ook al mag je “Bam” zelf wat raar klinken vinden, het is een goede naam, want: eenvoudig, kort, geen misverstanden omtrent spelling.

Beschikbaar

De URL met je naam in moet online beschikbaar zijn. Je kan je niet veroorloven dat je je bedrijf “Bam” doopt, en dat zowat elke domeinnaam met combinatie “Bam” in reeds genomen is, zodat je uiteindelijke adres iets wordt als “www.2-bam-company.eu”. FOUT! Je bedrijfsnaam, of iets zeer dicht bij, moet nog beschikbaar zijn als domeinnaam. Het eerste wat mensen doen als ze meer informatie over een bedrijf willen, is er online wat informatie over opzoeken. Zorg er dan ook voor dat je domeinnaam gelijk is aan, of zeer dicht leunt bij je bedrijfsnaam. Er zijn domain name suggestion tools , online tools die je hierbij een handje kunnen helpen.

En nu?

Voor de rest zijn er volgens mij niet veel regels die bepalen of de naam slecht of goed gekozen is. Het hangt af van persoonlijke smaak, omstandigheden, de business waarin je zit, en de voorkeuren van je vrienden. Over vrienden gesproken: je doet er inderdaad goed aan eens te polsen bij je vrienden naar wat zij van je naam vinden. Maar geloof me: indien je nagaat bij 1001 contacten, krijg je 1001 verschillende meningen. Hang er dus niet tè veel belang aan, en kies vooral zelf. Eens gekozen begint het werk. Dan is het aan jou om die naam te “maken”.

Welke naam heb je gekozen? Of over welke naam twijfel je nog? Laat het me weten!

“Sunken costs” (of gezonken kosten) is een economisch begrip dat slaat op kosten die al gemaakt zijn, en niet meer ongedaan kunnen worden. Aangezien deze kosten reeds gemaakt zijn, en onomkeerbaar zijn, mag je er rationeel gezien, geen rekening mee houden. Klinkt logisch, toch zijn “sunken costs” vaak een valkuil in economische beslissingen. Een voorbeeld.

Je wil een website laten ontwikkelen. Die laat je ontwikkelen door web agentschap ACB. Ze vragen je €1000 voorschot, en €9000 bij oplevering. Je betaalt de €1000 euro, en het web agentschap ABC begint aan de ontwikkeling. Echter, de dag nadat je de €1000 hebt betaald, kom je web agentschap XYZ tegen, dat veel meer ervaring heeft in het bouwen van web sites, hun enthousiasme druipt er vanaf, en ze hebben zeer goede referenties. Ze laten je bovendien weten dat ze voor €8500 een identieke website kunnen bouwen dan de door ABC beloofde website.

Emotioneel gezien zijn vele mensen geneigd om tòch met ABC verder te gaan. Ze hebben daar immers al €1000 voorschot betaald. En die wil je toch niet kwijt! Echter, die €1000 zijn “sunken costs”, je bent ze kwijt, en ze zijn onomkeerbaar! Face it! Wat je ook doet, ABC of XYZ, je bent die €1000 kwijt. Dus rationeel gezien staat de teller weer op nul. Je hebt nu twee keuzes:

• €9000 betalen bij ABC voor de oplevering door een minder ervaren webagentschap
• €8500 betalen bij XYZ voor de oplevering door een meer ervaren webagentschap

Alhoewel de emotionele band met de verloren €1000 blijft bestaan, en het “pijn doet” die band door te knippen, kies je toch maar beter om het voorschot te negeren, en in zee te gaan met XYZ. Hou hiermee rekening bij je volgende (economische) beslissingen.

Heb jij al ervaringen met een juiste / foute beslissing rond “sunken costs”? Laat het me weten!